بشنو از نی . . .

ای دل بیادِ یار بسی کـــار مــــــــــیکنی

خون از عبور چشم برخــــــسار میکنی

ببـریده ای ز دیر فقــــط عـــشق برسری

ترک هوا و مسندِ گلـــــــــــــزار میکنی

اندر خیـــــــال یار شود باغِ خـــــاطرت

تا آرزوی عـــارض گلــــــــــنار میکنی

باقی در ادامه ی مطلب.............

خود در فراق یار مریضی همی کـــشی

چون چشم را به نرگس بیمـــــار میکنی

جز روی آن نگــار نیـاری به فکر خـود

ما را ز زندگی هـمــه بیزار مـــــــیکنی

از بس فغان خویش بخاموشی میکـــشی

خونی بروی دیده یی خمّــــــــار میکنی

روح ترا که گُرخی مــستی ربود و بُرد

گل رابروی چشم همه خــــــــار میکنی

تا بر لـــبم رسیـد و به رسوایی می کشد

افـــــــــسانه یی مرا که به بازار میکنی

رخــــــــــــسار آن نگار نتابید و ایدریغ

هرگــــــه حدیث صبح، شب تار میکنی

بردی حـواس و فکر (همایون) زسادگی

فکرم سیه چو طـــــــــــرۀ دلدار میکنی

سید همایون شاه عالمی